The way we met

Inspiratie: een gesprek opgevangen in de lift en The way we met

Haar prins kwam met een grote gasbarbecue. Het was de eerste keer dat Lies een wedstrijd won.

Het was een barbecue van een bekend merk, een mooi ding. Het gedroomde tuinattribuut van de papperige vijftiger die de schijn van het fanatieke sporten hoog hield, maar dan af en toe wel een steakske had verdiend. Hij die niet van plan was daarvoor een uur op kolen te staan blazen. Hij die door zijn gasten gezien wilde worden. Die in zijn blote, diepbruine bast de worsten stond om te draaien. Of zijn barbecue dan door kolen of gas werd aangedreven zou hem – nu ja – worst wezen.

Lies is geen papperige vijftiger die door iedereen gezien wordt. Ze is ongeveer het tegenovergestelde van dat. Graatmager zonder ervoor te moeten sporten en zo bleek dat je ogen er pijn van doen. Zo’n meisje dat altijd lacht, maar nooit opvalt. Er is wel altijd een vriendin in de buurt die mooier is. Luider, bloter en grappiger. Vaak is ze de eenzame danser op het feest, die zich volledig overgeeft aan de muziek en de alcohol. Ze is onzichtbaar voor iedere mogelijke prince charming.

Voor de wedstrijd hoefde je niet meer te doen dan je e-mailadres achterlaten en een schiftingsvraag invullen. Lies had enkel meegedaan omdat de schiftingsvraag eens niét ‘Hoeveel deelnemers zal deze wedstrijd hebben’ was, wat ze een kutvraag vond. Op de website van het bekende merk kon je het antwoord op de vraag vinden. Ze had waarschijnlijk geluk toen ze al na een minuutje rondklikken op de juiste pagina was beland. Iets met gaartijden voor biefstukken. Lies is vegetariër.

De organisatoren van de gasbarbecuewedstrijd vonden het nodig de winnaar persoonlijk op te zoeken en het eerste lapje vlees voor hem of haar te braden. Dat levert leuke publiciteit op. Na een week heen-en-weer mailen werd een datum geprikt. Op Lies’ terras is amper plaats voor een stoel en een kat, dus gaf ze het adres van haar ouders op. De barbecue kregen ze cadeau.

En zo kwam het dat Lies de volgende ochtend wakker werd naast de Social Media-verantwoordelijke van het vooraanstaande barbecuemerk.

Samen met een fotografe stond hij op een doordeweekse donderdagavond voor de deur van Lies’ ouderlijk huis. In een wip was de barbecue gebruiksklaar en stond de tuintafel gedekt. Speciaal voor Lies waren er ook vegetarische burgers. Ze zat naast haar ouders, aan de andere kant van de tafel twee wildvreemden. De fotografe nam foto’s. Ongemakkelijke gesprekken en misplaatste grappen voerden de boventoon. De gewonnen barbecue stond te blinken in de tuin waarin Lies spelend was opgegroeid. Ze wilde zo graag groot zijn.

Na het dessert – bananen gegaard in rum – had Jannick aangeboden haar naar huis te brengen. Hij zag er niet slecht uit. Slank, net als zij, met een hip kapsel. Bruine lokken vielen voor zijn helderblauwe ogen. Onopvallende sproeten bedekten zijn neus en wangen. Dunne lippen hadden haar gekust in de auto, vlakbij haar appartement. Toen lag er plots een mooie jongen in haar bed. Dat moest alweer zo’n jaar of vier geleden zijn, van de laatste vrijpartij met haar enige serieuze vriendje. Verdwaasd viel ze in slaap.

Lies had geen ervaring met one night stands. Ze wist niet wat ze moest aanvangen met de slapende jongen in haar bed. Alsof hij een spin was die in de hoek van de kamer zat, bekeek ze hem de volgende ochtend van een afstand. Ze probeerde te bedenken wat ze ermee moest aanvangen. Doodslaan was geen optie. Het leek ook lastig om hem tussen duim en wijsvinger te nemen en voorzichtig buiten te zetten. Ze ging zich opfrissen en trok kleren aan. Toen ze uit de badkamer kwam, keek ze recht in Jannicks ontblote kruis, terwijl hij onhandig in zijn boxershort stapte.

“Oh! Fuck! Sorry!” riep ze uit, en draaide zich terug in de richting van de badkamer.
Toen ze hem hoorde grinniken, keek ze weer op. En daar stond hij. Een blauw boxershort en grijze wintersokken. Ook Lies kon een lach niet langer onderdrukken.

“Goed geslapen?”

“Heerlijk.”

“Ik heb geen ontbijt in huis.”

“Zullen we koffie gaan drinken?”

“Ja. Het is vrijdag. Ik moet werken.”

“Klopt. Ik ook. Ik moet vandaag een foto van de gasbarbecuewedstrijd online plaatsen, geloof ik.”

Ze troffen elkaar de volgende ochtend in een eetcafé in de stad. “De omgekeerde wereld. Eerst je ouders ontmoet, dan seks en nu de eerste date,” zei Jannick toen er twee kleine ontbijtjes met grote mokken koffie voor hun neus stonden. “Smakelijk.”