Er lijkt niet veel te gebeuren in Neon bull, de eerste langspeelfilm van documentairemaker Gabriel Mascaro. Toch verveelt de film niet snel, dankzij de combinatie aan rustgevende vergezichten, fascinerende actie en bijzondere personages.
De schoonheid zit hem in de eenvoud en humor waarmee de gekke bende, die met enkele stieren langs traditionele vaquejadas trekt, in beeld wordt gebracht. Ieder personage lijkt intussen een dubbelleven te leiden. De scène waarin hoofdpersonage Iremar tot z’n knieën in de modder wegzakt terwijl hij een paspop bij elkaar puzzelt, smakkende moddergeluidjes inclusief, vat de sfeer van de rest van de film samen. Humor en zintuiglijkheid gaan hand in hand in deze Braziliaanse roadmovie. Hoewel de personages karikaturen zijn van zichzelf, voelen ze toch menselijk aan. En erotiek zindert doorheen de hele prent.
De ijdele Iremar stuurt de stieren de arena in voor het gevecht, terwijl hij droomt van een carrière als modeontwerper. Hij ontwerpt sexy vrouwenkostuums en heeft een voorliefde voor parfum. In een prachtige seksscène laat hij zich verleiden door de hoogzwangere vertegenwoordigster van mannengeurtjes. Iremar ontwerpt kleding voor de stoere Galega. Zij bestuurt en onderhoudt de zware truck waarmee het gezelschap rondreist, zorgt voor haar rebelse dochter en verdient tegelijk bij met erotische dansoptredens.
De band tussen Galega’s dochter Cacà en de mannen die de stieren verzorgen is tegelijk grappig en aandoenlijk. Iedere converstatie waarin de dommige Zé gemoeid is, doet je grinnikend hoofdschudden. Om nog maar te zwijgen van de slapstickscène waarin de man onder een douche van kostbaar paardensperma belandt. De verhaallijn kabbelt rustig voort, en voor je het weet rolt de aftiteling na 1 uur en 40 minuten over het scherm.
Celine Vervaet 