Helden. Iedereen heeft ze. Van inspiratiebronnen en lichtende voorbeelden tot regelrechte Goden. Mensen die je in een bepaalde richting hebben gestuurd. Mensen waar je op een positieve manier jaloers op bent. Ik wil schrijver worden, roep ik al sinds ik überhaupt kàn schrijven, dus mijn helden zijn woordkunstenaars. En een filmpersonage dat me herinnert aan eenvoud en fantasie.
Lees verder
Charmian Carr is overleden. Het zegt je waarschijnlijk niets, tot ik Liezl zeg, en met knipperende wimpers *I am sixteen going on seventeen* begin te zingen. Lichtvoetig danspasje erbij. De blonde dienstbode Rolf neemt zijn meisje stevig in z’n armen. Ze dansen elegant onder het prieeltje in de gigantische tuin van haar vader, de strenge captain. Hoe smachtend zat ik als jong meisje telkens weer naar het televisiescherm te kijken, toen Liezl verrast haar Oostenrijkse prins mocht kussen. Hoe dramatisch stroomde de regen. Hoe prachtig was die eerste, stiekeme liefde.
Er lijkt niet veel te gebeuren in Neon bull, de eerste langspeelfilm van documentairemaker Gabriel Mascaro. Toch verveelt de film niet snel, dankzij de combinatie aan rustgevende vergezichten, fascinerende actie en bijzondere personages.
