Die eerste ochtend was alles
blauw. Mijn bed, de grond,
het tapijt en de gordijnen.
Ik keek naar buiten en
naast de blauwe boom in
onze blauwe tuin stond jouw
blauwe auto.
Ik liep langs je kamer.
Ik fluisterde jouw naam.
Slechts het blauwe duister
fluisterde terug. Ik ben
zo blauw zonder jou.