Treurig gedicht – Toon Tellegen
‘Dit is het einde van de weg’ zeiden ze.
Er stond een bordje:
DIT IS HET EINDE VAN DE WEG
‘Hier, dit punt,’ zeiden ze.
Ze hurkten erbij neer
en raakten het voorzichtig even aan.
‘Is dit het?’
‘Dit is het.’
Het was herfst, het regende, het stormde.
Ze stonden op, draaiden zich om.
Later kwamen ze nog even terug
met een vergrootglas.
Het was echt het einde van de weg.
—
Ik wou er iets bij schrijven maar het lukte niet.
Nu, wat ik wilde zeggen las ik tussen de regels.
Je ziet het zelf misschien ook wel staan.
Ik kan je tientallen Toon Tellegen-gedichten laten lezen.
Ze zijn vaak triest, maar zo heerlijk prachtig.
Celine Vervaet 