Je kon er ook slaap nemen à volonté. Ik heb heel wat slaap genomen maar ze was altijd zo snel op. Je kon kiezen uit verschillende slaaphoudingen. Ik heb ze allemaal geprobeerd maar toch deed mijn rug pijn. Bovendien waren we het licht vergeten uitdoen.
Ik droomde vreemde dromen. Ik liep door de Parijse metro, volgde pijlen met daarop onleesbare bestemmingen, raakte mijn vrienden kwijt, stond plots in een pretpark. Aan een snoepkraampje wist ik niet wat te kiezen. Dan werd ik wakker en kon me geen essentie herinneren. Ik zag nog een stuk of wat stilstaande beelden voor mijn ogen opdoemen. En monden die wat zeggen maar er horen geen gezichten bij. Zij spreken een onverstaanbare taal, of er komt gewoon geen enkel geluid uit hun keelgaten.
Helaas. Wie weet welke toffe situaties heb ik al bedacht? Ik zou ze kunnen neerschrijven. Soms heb ik ze zelfs intens beleefd, ik zou er wervelende boeken mee kunnen schrijven.
Ze glijden weg en ik kan graaien wat ik wil, ik krijg ze niet meer te pakken.
Celine Vervaet 